میانجیگری یا به عبارت دیگر، وساطت وشفاعت ، یکی از روشهای حل اختلاف است که
در آن یک شخص ثالث به نام میانجی به طرفین اختلاف در رسیدن به توافق کمک میکند.
میانجیگری ممکن است به توافق طرفین نیانجامد و بی نتیجه بماند، در صورت موفقیت در
دستیابی به توافق نیز مفاد آن معموالً از سوی خود طرفین تعیین شده است.
به اعتقاد بسیاری از طرفداران عدالت ترمیمی، میانجیگری قدیمی ترین و تأثیرگذارترین
روشی است که امروزه نیز در نقاط مختلف دنیا مورد استفاده قرار گرفته و از جهات مختلف از
سایر روشها متمایز است. به یک معنا، میتوان میانجیگری را سنگ بنا و جانمایه عدالت
ترمیمی دانست. در روش میانجیگری فضایی ایجاد میشود که بزه دیده و بزهکار بتوانند
به صورت رو در رو، بدون هر گونه فشار و اعمال نظر دستگاه کیفری با یکدیگر گفتوگو
مینمایند؛ بزهکار از چگونگی وقوع جرم و دلایل و انگیزه های خود از ارتکاب آن؛ و بزه دیده
از خسارت وارد ناشی از بزه دیدگی و نیازها و خواسته های خود سخن گفته و روند سازش و
حل و فصل اختالفات را پیگیری مینمایند. در این بین شخص ثالثی که بیطرف و فاقد منافع
، در ماجرا است (میانجی)، جریان گفتوگو را هدایت و مدیریت میکند.